به تیغم گر کشد دستش نگیرم |
|
وگر تیرم زند منت پذیرم |
کمان ابرویت را گو بزن تیر
|
|
که پیش دست و بازویت بمیرم |
غم گیتی گر از پایم درآرد
|
|
بجز ساغر که باشد دستگیرم |
برآی ای آفتاب صبح امید
|
|
که در دست شب هجران اسیرم |
به فریادم رس ای پیر خرابات
|
|
به یک جرعه جوانم کن که پیرم |
به گیسوی تو خوردم دوش سوگند |
|
که من از پای تو سر بر نگیرم |
بسوز این خرقه تقوا تو حافظ |
|
که گر آتش شوم در وی نگیرم |